Ένας Τάφος, ένα ψέμα και πολλά κρατικά χρήματα

Οι λεγόμενοι Άγιοι Τόποι των τριών Αβρααμικών Θρησκειών, τα Ιεροσόλυμα δηλαδή, κατασκευάστηκαν από τους Χριστιανούς τουλάχιστον την ίδια ιστορική στιγμή που κατασκευάστηκε και ο Χριστιανισμός όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Για την κατασκευή μιας θρησκείας απαιτούνται κατ΄αρχήν γραπτά κείμενα. Γι αυτά χρειαζόταν ένας καλός γραφιάς, ο οποίος βρέθηκε στο πρόσωπο του Ευσέβιου επισκόπου Καισαρείας (όχι της Καππαδοκίας αλλά της Παλαιστίνης). Αυτός, κατά δική του ομολογία ,δεν έκανε παρά copy-paste και delete. Από το αποτέλεσμα φαίνεται πως τα κατάφερε μάλλον καλά.
Η πολιτική ηγεσία όμως δεν αρκέστηκε στα κείμενα. Κινήθηκε και σε δύο ακόμη κατευθύνσεις.

Η αξιοποίηση της Καισαρικής θρησκείας

Η μία ήταν η ενσωμάτωση της υποδομής της Καισαρικής λατρείας και φυσικά αυτών που την ασκούσαν. Η υποδομή ήταν τα καισαρεία τα οποία ήσαν διάσπαρτα στην Ανατολική Μεσόγειο  και κυρίως στη Μικρά Ασία οι δε εναπομείναντες πιστοί δεν ήσαν άλλοι από τους λεγεωνάριους οι οποίοι λάτρευαν ουσιαστικά τον εργοδότη τους. Η καισαρική λατρεία έπαψε να έχει οποιονδήποτε αντίκτυπο πάνω στους πληθυσμούς ήδη από το 250 μκη. Πώς να λατρέψεις έναν αυτοκράτορα την 49ετή περίοδο της αστάθειας όταν έχεις πεισθεί ότι σε δύο εβδομάδες θα έχει ανατραπεί. Αυτή η μετάβαση από την παλιά επίσημη θρησκεία στη νέα φαίνεται με κάπως περίεργο τρόπο στις πράξεις των Αποστόλων. Το βιβλίο αυτό που γράφτηκε τον 4^ο αιώνα αναφέρει μια σειρά πόλεων από τις οποίες πέρασε ο «Απόστολος Παύλος». Μια ημιμυθιστοριματική προσωπικότητα με πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία διαμόρφωσης. Εν πάση περιπτώσει όλες αυτές οι πόλεις ήσαν πόλεις στις οποίες υπήρχαν Καισαρεία. (Ταρσός της Κιλικίας,την Αντιόχεια, Ικόνιο, Λύστρα, Δέρβη, Αττάλεια, Σμύρνη, Ιεροσόλυμα, Δαμασκό, Πέργη, Κολοσσές, Ιεράπολη, Λαοδικεία, Έφεσο, Άσσο, Τρωάδα, Φιλίππους, Θεσσαλονίκη, Βέροια,Πύδνα, Κόρινθο – Ακροκόρινθο, Αθήνα, Καισάρεια και Ρώμη)

Η Χριστιανική Ντίσνεϋλανντ

Η δεύτερη ήταν η κατασκευή ενός τεράστιου για τα δεδομένα της εποχής Θεματικού πάρκου  μέσα από το ο οποίο η ιστοριοποίηση θα αποκτούσε υλικά στοιχεία.(hard evidence). Αυτό υλοποιήθηκε από την μητέρα του Κωνσταντίνου. Μια απλή επίσκεψη στα Ιεροσόλυμα και μια παρατήρηση του χάρτη της πόλης δείχνει το πόσο φτιαχτή είναι η χωροθέτηση όλων των σημείων του «Θείου Δράματος». Ανάμεσα σ΄όλα κατασκευάστηκε και ο «Τάφος του Χριστού». Φυσικά κατασκευάστηκε και μια Βηθλεέμ κατά το πρότυπο της Ναζαρέτ που είχε κατασκευαστεί από τους θεολόγους τους δύο προηγούμενους αιώνες. Η διαφορά τους από την βασιλομήτορα Ελένη ήταν πως αυτή είχε στη διάθεσή της ανεξάντλητα κρατικά κονδύλια. Φυσικά τίποτε δεν έμεινε ίδιο στο πέρασμα του χρόνου. Πώς να έμενε άλλωστε όταν συνέχιζε να ρέει εκεί κρατικό χρήμα επί αιώνες. 

Αυτό γίνεται και σήμερα. Απλώς σήμερα το εξουσιαστικό εργαλείο που λέγεται θρησκεία έπαυσε να είναι και τόσο χρήσιμο. Αντί άμβωνα υπάρχουν άπειρες συσκευές τηλεόρασης στο κάθε σπίτι, αντί εξομολογητήρια που δρούσαν σαν δίκτυο συλλογής πληροφοριών υπάρχουν μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και πανίσχυρα τεχνικά μέσα παρακολούθησης, αντί για εκκλησίες υπάρχουν στάδια με ήρωες ή τραγουδιστές. Παρόλα αυτά ακόμη και αυτό το παρωχημένο μέσο δεν αφήνεται στην τύχη του. Διατίθενται χρήματα για την συντήρησή των  Ναών (ένας απ΄αυτούς είναι ο ναός του «Πανάγιου Τάφου», μισθοδοτούνται κληρικοί, επιβάλλονται φόροι γι΄ αυτό. Απλώς σήμερα η εξουσία δεν καίει στην πυρά τους φορείς διαφορετικών απόψεων.

Ας ακούσουμε μια από αυτές τις απόψεις που αφορούν στον Πανάγιο Τάφο και την αυθεντικότητά του. Την άποψη των Μυθικιστών. 

Τα παρακάτω είναι αντιγραφή από το site των Μυθικιστών (όπου μπορεί κανείς να δει και τι σημαίνει Μυθικισμός ή Μυθισμός όπως μου αρέσει να τον λέγω εγώ).

Για ακόμα μία φορά οι Έλληνες Μυθικιστές είμαστε αναγκασμένοι να προβούμε σε απαραίτητες διευκρινίσεις αναφορικά με επιστημονικές ειδήσεις που, ηθελημένα ή αθέλητα, διαστρεβλώνουν την ιστορική αλήθεια, απασχολώντας συνάμα την επικαιρότητα και το κοινό.

Τις τελευταίες ημέρες σύσσωμα τα ελληνικά ΜΜΕ (παραθέτουμε εδώ εντελώς ενδεικτικά και όχι τυχαία το σχετικό άρθρο από την ιστοσελίδα της Δημόσιας ΕΡΤ) προβάλλουν μέσα από εκτενή άρθρα και ρεπορτάζ την είδηση για την υποτιθέμενη “ανακάλυψη” ή αποκάλυψη του τάφου του Ιησού, υπερτονίζοντας το γεγονός ότι μία ομάδα επιστημόνων από το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο “έφερε για πρώτη φορά στο φως το σημείο ταφής του Ιησού”.
Όπως συμβαίνει και σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις (βλ. ενδεικτικά τους συνδέσμους που παραθέτουμε στο τέλος του άρθρου), ο τρόπος και οι φράσεις που χρησιμοποιούνται στους τίτλους και στο περιεχόμενο τέτοιου είδους ρεπορτάζ, όχι μόνον δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά δεδομένα, αλλά επιπρόσθετα καταφέρνουν να ενισχύσουν στο υποσυνείδητο των θεατών/αναγνωστών την άποψη για την ύπαρξη ενός ιστορικού Ιησού. Ποια, όμως, είναι η αλήθεια αναφορικά με την εν λόγω “ανακάλυψη” και το έργο των Ελλήνων επιστημόνων στα Ιεροσόλυμα;


Προσγείωση στην ιστορική (και όχι μόνον) πραγματικότητα 
Η αλήθεια είναι ότι κανένας τάφος του Ιησού δεν ανακαλύφθηκε ούτε αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά αυτές τις μέρες στο Ισραήλ. Οι εργασίες συντήρησης, στις οποίες συμμετέχει η ομάδα από το ΕΜΠ, διεξάγονται εντός του λεγόμενου “Ναού της Αναστάσεως” (ή ναού του Παναγίου Τάφου), που σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση ταυτίζεται με το σημείο σταύρωσης, ταφής και ανάστασης του Ιησού των ευαγγελίων (για την ύπαρξη και δράση του οποίου δεν υπάρχει, ως γνωστόν, κανένα ικανοποιητικό ιστορικό και αρχαιολογικό τεκμήριο). Ο ναός κατασκευάστηκε κατά τον 4ο μεταχριστιανικό αιώνα από τη μητέρα του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, Ελένη, στην οποία κάτω από αδιευκρίνιστες, και πολύ περίεργες η αλήθεια (βλ. σχ. την εξιστόρηση του μοναχού Γεώργιου, “Περί της ευρέσεως του σταυρού – 110.620.12), συνθήκες, υποδείχθηκε από τους εκεί επισκόπους το σημείο των παθών του Ιησού το 327 μ.α.χ.χ (300 δηλαδή χρόνια μετά τα υποτιθέμενα γεγονότα που περιγράφονται στα ευαγγέλια). Διασώζεται, μάλιστα, η μαρτυρία, ότι για να χτιστεί ο χριστιανικός ναός με έξοδα της Ελένης, απομάκρυναν από το χώρο τα ερείπια (και το άγαλμα) ναού της Αφροδίτης, γεγονός που προκαλεί πολλά ερωτηματικά, μιας και οι Εθνικοί δεν συνήθιζαν να ανεγείρουν τους ναούς τους επάνω σε προγενέστερα ταφικά  μνημεία.
Οφείλουμε, λοιπόν, να διευκρινήσουμε, ότι δεν υπάρχει κανένα απτό ιστορικό και αρχαιολογικό δεδομένο το οποίο να καταδεικνύει ότι ο Ιησούς (αν υπήρξε ως ιστορικό πρόσωπο) μαρτύρησε και τάφηκε στο συγκεκριμένο σημείο. Όσο για το σημείο της υποτιθέμενης ταφής, αυτό -από τον 4ο αιώνα και εξής- παρέμενε επί αιώνες προσβάσιμο για τους πιστούς, έως το 1555, έτος κατά το οποίο καλύφθηκε από μία μαρμάρινη πλάκα.
Τις τελευταίες ημέρες και εξαιτίας απαραίτητων εργασιών συντήρησης (δηλαδή χρηματοδότησης), κόστους 3 εκατομμυρίων ευρώ (την οποία έχει αναλάβει η ομάδα από το ΕΜΠ), μετακινήθηκε η μαρμάρινη πλάκα, αποκαλύφθηκε μία άλλη, πέτρινη (από την εποχή των σταυροφόρων), ενώ ακριβώς από κάτω υπάρχει η πέτρινη κοίτη που κατά την παράδοση  τοποθετήθηκε το σώμα του νεκρού Ιησού. Καμία, λοιπόν, σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη δεν έχει συμβεί, τίποτε το καινούργιο ή συνταρακτικό που αλλάζει την ιστορία δεν ήρθε στο φως. Πρόκειται απλώς για εργασίες συντήρησης ενός τόπου, στον οποίο εντελώς αυθαίρετα τοποθετείται κατά παράδοση η ταφή ενός ομιχλώδους ιστορικά προσώπου.

Όταν μια εργασία συντήρησης “βαφτίζεται” ιστορική ανακάλυψη
Αξίζει, τέλος, να αναφερθεί πώς πέρα από τους κενού περιεχομένου τίτλους αρκετών ΜΜΕ, αλγεινή εντύπωση προκαλούν και οι δηλώσεις καθηγητών και εκπροσώπων της επιστημονικής ομάδας του ΕΜΠ, που αποτελούν… βούτυρο στο ψωμί των αδαών -στις περισσότερες των περιπτώσεων- δημοσιογράφων, που κάνουν πλέον λόγο για έναν… ζωντανό -και με επιστημονική βούλα- νεοανακαλυφθέντα τάφο:
«Βιώνουμε μοναδική εμπειρία φέροντας ταυτόχρονα μεγάλο βάρος ευθύνης. Δίπλα στον Πανάγιο Τάφο, στο πλαίσιο του έργου, έχει στηθεί ένα διεπιστημονικό εργαστήριο. Επιθυμούμε η τεκμηρίωση που θα ανακοινώσουμε να γίνει κτήμα όλου του κόσμου. Αυτό που μας συγκλονίζει όλους είναι ότι ο Τάφος του Ιησού είναι ένας τάφος ζωντανός. Εκπέμπει το μήνυμα της Ανάστασης και της ελπίδας κι είναι εκείνο που μας επηρέασε και μπορέσαμε να δουλέψουμε», επεσήμανε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Αντωνία Μοροπούλου, επικεφαλής της διεπιστημονικής ομάδας του ΕΜΠ. Ο λόγος της ξεχειλίζει από… επιστημονικότητα!

Έλληνες Μυθικιστές, 30/10/2016

Για χάρη της πληρότητας της καταγραφής αντιγράφω εδώ και την αναταπόκτηση του πρώτου θέματος που με την σειρά της στηρίχθηκε κυρίως στην έρευρα του Nacional Geographic Society

Στην Εκκλησία του Πανάγιου Τάφου στην Ιερουσαλήμ

Στο φως ο τάφος του Χριστού από Έλληνες επιστήμονες

Aπό ελληνικά χέρια η αποκατάσταση του Ιερού Κουβουκλίου του Πανάγιου Τάφου

Δείτε βίντεο και φωτογραφίες από τη στιγμή της Αποκάλυψης -Συντηρητές αποκάλυψαν την πέτρινη πλάκα που λατρευόταν ως ο τόπος ανάπαυσης του Ιησού 

Για πρώτη φορά εδώ και αιώνες, επιστήμονες ανάμεσά τους και Έλληνες αποκάλυψαν την επιφάνεια που παραδοσιακά θεωρείται ο τάφος του Ιησού Χριστού. Χτισμένος στην Εκκλησία του Παναγίου Τάφου στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, ο τάφος έχει καλυφθεί από μάρμαρο τουλάχιστον από το 1555 μ.Χ., και πιθανότατα και πολλούς αιώνες νωρίτερα.

«Το μαρμάρινο κάλυμμα του τάφου έχει τραβηχτεί προς τα πίσω, και ήμασταν έκπληκτοι από την ποσότητα του υλικού πλήρωσης κάτω από αυτό», δήλωσε ο Fredrik Hiebert, αρχαιολόγος στο National Geographic Society και συνέχισε: «Πρόκειται για μια μακρά επιστημονική ανάλυση, ωστόσο θα μπορέσουμε τελικά να δούμε την πρώτη πέτρινη επιφάνεια πάνω στην οποία, σύμφωνα με την παράδοση, τοποθετήθηκε το σώμα του Ιησού».


Το ιερό, που στεγάζει τον παραδοσιακό χώρο ταφής του Ιησού Χριστού βρίσκεται στο στάδιο αποκατάστασης μέσα στην Εκκλησία του Παναγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ

Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση το σώμα του Ιησού Χριστού τοποθετήθηκε πάνω σε μια πλάκα το λεγόμενο «ταφικό κρεβάτι» το οποίο είναι άπό ασβεστόλιθο δίπλα σε μια σπηλιά, μετά την σταύρωσή του από τους Ρωμαίους.



Η ταφική πλάκα βρίσκεται στο Κουβούκλιο, η οποία αναστηλώθηκε τελευταία φορά το διάστημα 1808-1810, καθώς είχε καταστραφεί σε πυρκαγιά.

Υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας Αντωνίας Μοροπούλου μέλη μιας ομάδας επιστημόνων από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο της Αθήνας πραγματοποιούν εργασίες αποκατάστασης τόσο στο Κουβούκλιο όσο και τον εσωτερικό τάφο.

Η έκθεση του «ταφικού κρεβατιού» για πρώτη φορά εδώ και αιώνες δίνει στους ερευνητές τη δυνατότητα να μελετήσουν την αρχική επιφάνεια του τάφου και μια ανάλυση του αρχικού βράχου. Αυτό θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν καλύτερα όχι μόνο την αρχική μορφή του ταφικού θαλάμου αλλά και το πώς εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο ιερούς τόπους της Χριστιανοσύνης.


Εργαζόμενοι αφαιρούν το φθαρμένο μάρμαρο αποκαλύπτοντας ένα στρώμα υλικού πλήρωσης
 
«Είμαστε σε κρίσιμη στιγμή για την αποκατάσταση του Κουβουκλίου. Οι τεχνικές που χρησιμοποιούμε για να καταγράψουμε αυτό το μοναδικό μνημείο θα επιτρέψουν στον κόσμο να μελετήσουν τα ευρήματά μας σαν να ήταν οι ίδιοι μέσα στον τάφο του Χριστού» είπε η Αντωνία Μοροπούλου μιλώντας στο National Geographic το οποίο πρώτο δημοσίευσε  τα εντυπωσιακά ευρήματα από την Ιερουσαλήμ.

Η μεγάλη στιγμή της Αποκάλυψης
Οι πόρτες της Εκκλησίας είχαν κλείσει από νωρίς- ώρες πριν το καθιερωμένο πρόγραμμα, προκαλώντας σύγχυση σε ένα τεράστιο πλήθος πιστών και τουριστών που στέκονταν μπροστά στις τεράστιες ξύλινες πύλες. Μέσα, ένα μεγάλο πλήθος από συντηρητές, πιστούς του Τάγματος των Φραγκισκανών, Ελληνορθόδοξους ιερείς και Κόπτες είχαν περικυκλώσει το Κουβούκλιο.

Μέσα στον τάφο, που συνήθως φωτίζεται μόνο από κεριά, υπήρχαν ηλεκτρικά φώτα μεγάλης έντασης, που έριχναν φως στο μικρό κελί, αποκαλύπτοντας μικρές λεπτομέρειες που συνήθως παραβλέπονται. Η μαρμάρινη πλάκα που καλύπτει την Αγία έδρα είχε τραβηχτεί μακριά. Από κάτω υπήρχε μια γκρι-μπεζ πέτρινη επιφάνεια.


Μια μοναχή προσεύχεται στο «ταφικό κρεβάτι» του Χριστού μέσα στον ιερό τάφο, γνωστό ως Κουβούκλιο

Γνωστή επίσης ως η Εκκλησία της Αναστάσεως, η διαχείρισή της μοιράζεται μεταξύ έξι Εκκλησιών, συμπεριλαμβανομένης της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και της Αρμενικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, οι οποίοι κάλεσαν το ΕΜΠ για να αναλάβει την αποκατάσταση.

Έξω από το Κουβούκλιο, ο Πατριάρχης Θεόφιλος Γ' Ιεροσολύμων, στεκόταν παρακολουθώντας τις εργασίες. «Χαίρομαι που το κλίμα είναι τόσο ξεχωριστό, υπάρχει μια κρυφή ευδαιμονία. Εδώ έχουμε Φραγκισκανούς, Αρμένιους, Έλληνες, Μουσουλμάνους φρουρούς και Εβραίους αστυνομικούς. Ελπίζουμε και προσευχόμαστε πως αυτό θα αποτελέσει ένα αληθινό μήνυμα πως το αδύνατον μπορεί να γίνει δυνατό. Χρειαζόμαστε όλοι ειρήνη και αλληλοσεβασμό» λέει.

Αναβιώνοντας ένα ιερό προσκύνημα
Η δομική ακεραιότητα του Κουβουκλίου από τις αρχές του 19ου αιώνα, ήταν ένα θέμα που απασχολούσε του ερευνητές. Υπέστη ζημιές κατά τη διάρκεια του σεισμού το 1927, και οι βρετανικές αρχές αναγκάστηκαν να καλύψουν το κτίριο το 1947 με αντιαισθητικούς δοκούς που παραμένουν μέχρι και σήμερα. Η έλλειψη οικονομικών πόρων εμπόδισαν την επισκευή του.


Οι ηγέτες της Εκκλησίας ενημερώνονται σχετικά με τις εργασίες ανακαίνισης από την Δρ Αντωνία Μοροπούλου, επικεφαλής της ομάδας αποκατάστασης

Το 2015, το Ελληνικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Ιερουσαλήμ, με τη σύμφωνη γνώμη των άλλων δύο μεγάλων κοινοτήτων, κάλεσε το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (το οποίο είχε προηγουμένως κάνει εργασίες αποκατάστασης στην Ακρόπολη της Αθήνας και την Αγία Σοφία) να μελετήσει το Κουβουκλίου. Οι κοινότητες της εκκλησίας του Παναγίου Τάφου συμφώνησαν να αποκαταστήσουν τη δομή τον Μάρτιο του 2016 και το έργο να πρέπει να ολοκληρωθεί μέχρι την άνοιξη του 2017. Η αποκατάσταση χρηματοδοτήθηκε με σημαντικές δωρεές ύψους 4 εκατομμυρίων δολαρίων. Ανάμεσα στους δωρητές και ο βασιλιάς της Ιορδανίας Αμπντάλα ΙΙ, ο οποίος πρόσφερε 1.3 εκατ. δολ.

Η National Geographic Society, με τις ευλογίες του Έλληνα Πατριάρχη Ιεροσολύμων και τις άλλες θρησκευτικές κοινότητες, σχηματίστηκε μια στρατηγική συμμαχία με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο για τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς.