Η επίσημη αντίδραση

Η προηγούμενη ανάτηση δημοσιεύθηκε σε τέσσερα μέρη στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ της Βέροιας. Μεταξύ του δεύτερου και του τρίτου μέρους στάλθηκε εκ μέρους κληρικού που υπέγραφε π. Χρυσόστομος Ξ. το παρακάτω κείμενο

Έλεγχος και ανατροπή της ψευδωνύμου γνώσεως

γραφεί ο π. Χρυσόστομος Ξ.

Αξιότιμοι συντάκτες της «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ»,

Θα ήθελα να απαντήσω στα άρθρα του κ. Ν, Χατζηευστρατίου (11 και 15/7) όσον αφορά την ύπαρξη του Χριστού. Μεταφράζει κάποιον ξένο της αρνητι­κής κριτικής (έτσι λέγονται οι προτεστάντες αμφι­σβητίες), φαίνεται όμως ότι συμφωνεί μαζί του. Τε­λευταίως πολλά τρελά συμβαίνουν στην πόλη μας (δείγμα κρυφής παθογένειας που χρήζει ιατρικής -πνευματικής παρακολούθησης). Κάπου πρέπει και να μιλήσουμε «Λαλεί και μη σιωπήσεις» όταν χρειάζεται, λέει η Γραφή. Δε φτάνει που είχαμε φόνου, δυ­στυχήματα, εξαφανίσεις, τόσα δεινά (γίναμε ρεζίλι πα­νελλαδικώς) έχουμε κι έναν πόλεμο κατά της ορθοδό­ξου πίστεως συνεχόμενο με άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Μελετημένα σχέδια, γνωστά πλέον, ξένων κύκλων, ενεργούνται και στην Ελλάδα. Όρα Κώδι­κας Ντα Βίντσι, «Ευαγγέλιο" του Ιούδα - όλα μήνα Απρίλιο βρε παιδί μου κυκλοφορούν αυτά, τι σύμπτωση! Αμέσως μετά δραστηριοποίηση διαφόρων αιρετικών ομάδων με περιοδικά τους, γεμάτα κοινωνικά θέματα ως δόλωμα. Και βέβαια προσωπικές απόψεις διαφόρων ανεκκλησίαστων που μάλλον έχουνε ζάλη εν κρανίω, φουρτούνα μεγάλη και πάνε και σκάνε σαν κύματα οι σκέψεις τους, ταλαιπωρούμενοι και ταλαιπωρούντες. Επειδή λοιπόν καλόν είναι να θυμόμαστε οι μεγαλύτεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι απαντούμε στα εν λόγω άρθρα. Οι υπογραμμίσεις δείχνουν τι ακριβώς ειπώθηκε εκεί. Ο αρθρογράφος ισχυρίζεται πως ο Απόστολος Παύλος κήρυττε δικό του ευαγγέλιο (εντελώς προσωπικό). Λέει, βέβαια, «κατά το ευαγγέλιόν μου» αλλ' εννοεί του Χριστού που το 'κανα και δικό μου προσωπικά - Ο Παύλος σας πλάνησε, έλεγε ένας άπιστος σε ορθόδοξο. Άλλο ήταν το ευαγγέλιο του Χριστού και άλλο δίδαξε εκείνος -Μη βλασφημείς ήταν η απάντηση. Ο Παύλος ήταν «στόμα Χριστού» ό,τι άκουσε από τον Κύριο είπε (εί­χε πολλές εμφανίσεις Του κι ας μη τον γνώρισε πριν το πάθος και την ανάληψη Του). Αυτή την κατηγορία πως οι Χριστιανοί έκρυψαν τα πραγματικά κείμενα του ευαγγελίου και παρουσίασαν άλλα (τη θεολογία του Παύλου) την εκτόξευσε ο Μωάμεθ (δεν άντεχε τη θεότητα του Χριστού, ήθελε να παρουσιάσει στον κό­σμο δική του θρησκεία). Τα κείμενα όμως υπάρχουν αυτούσια (κώδικες Κ.Δ. από τον 1^ο μ.Χ. αιώνα στο Σι­νά και αλλού σε μουσεία. Η θεολογία του Παύλου (πιάνει το μεγαλύτερο μέρος της Κ.Δ.) είναι κατα­πέλτης για πολλούς. Ο Χριστός διάλεξε έναν χαρισμα­τικό πρώην εχθρό του για να τον κάνει φίλο Του (φο­βερή επιλογή και λίαν επιτυχής).

• Όμως οι απόστολοι Πέτρος και Ιάκωβος δεν ή­σαν σχετικώς ασήμαντοι. θεωρούνταν απ' όλους τους πιστούς στύλοι της Εκκλησίας (αυτό σημαίνει «οι δοκούντες στύλοι είναι")

• Ο όρκος που παίρνει ο Παύλος δεν είναι για α­σήμαντα πράγματα αλλά για πολύ σοβαρά. Κι όταν δεν τον πιστεύουν καλεί ως μάρτυρα το θεό (οι άν­θρωποι δεν πείθονται εύκολα στην αλήθεια, προτι­μούν γαργαλιστικά παραμύθια).

Από δω η Εκκλησία δεχόταν τον όρκο ως αναγκαί­ο κακό σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις (ορά και όρκο των Φιλικών για την ελευθερία της Ελλάδος)

•Ο Άγιος Ιάκωβος ο αδελφόθεος δεν ήταν «μορφοποιημένος στην ίδια μήτρα κι έχοντας βυζάξει από το ίδιο στήθος". Δεν ήταν γιος της Παρθένου Μαρίας διότι όταν γεννήθηκε ο Χριστός ήταν στην ηλικία σχεδόν της Παναγίας, γιος του Ιωσήφ του μνήστορος από προηγούμενη γυναίκα (Αυτά λέγει η Παράδοση της Εκκλησίας, άλλως συμφωνούμε με τους προτε­στάντες που δεν δέχονται την αειπαρθενία της Θεοτόκου - οι αιρέσεις είναι παλιές, απ' την εποχή των Αποστόλων ακόμη κι αναβιώνουν με διάφορες μορφές σε καινούργιες αιρέσεις.

• Τους ιστορικούς της Κ.Δ. χλευάζει ως ιστοριστές. Μη γινόμαστε ανιστόρητοι, θεωρεί τον Χριστό μυθικό πρόσωπο. Τότε οι απόστολοι όλοι (πλην Ιωάννου) θανατώθηκαν, έδωσαν τη ζωή τους για ένα ψέμα; Για ένα ανύπαρκτο πρόσωπο; Μπορούμε να λέμε ό,τι θέλουμε - αυτό είναι δείγμα ελευθερίας - αλλά δεν μπορούμε να λέμε κι ό,τι θέλουμε - και ταύτα δήγμα του όφεως.

• Πως ήταν δυνατόν να είχε πάνω στους Αποστό­λους ο Χριστός «μηδενικό αντίκτυπο» όταν λέγουν γι' αυτόν πως είναι "το φως το αληθινόν που φωτίζει κά­θε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο» (Ιω. 1, 9), «δεν υπάρχει άλλο όνομα με το οποίο να μπορούμε να σω­θούμε» (πραξ. 4,12). Ο Πέτρος λέγει: «ερευνούσαν και οι προφήτες (οι προ Χριστού ) με το Πνεύμα του Χρι­στού τα παθήματα του Χριστού και τις μετέπειτα δό­ξες... Αυξηθείτε στη σωτηρία γιατί γνωρίσατε πως εί­ναι Χρηστός (καλός) ο Κύριος (ο Χριστός)... Κοινωνεί­τε στα παθήματα του Χριστού» (Α' Πετρ. 1 και 2,3 και 4,12) «Ιάκωβος, θεού και Κυρίου Ιησού Χριστού δού­λος ... του Κυρίου της δόξης» (Ιακ. 1,1 και 2,1) Αυτά αρκούν για να φανεί τα ανυπόστατα: «0 Πέτρος και οι άλλοι Απόστολοι δε βάζαν το πιστεύω τους στη γνώ­ση ενός ανθρώπου που λεγόταν Ιησούς» «Οι Ιεροσολυμίτες δεν γνώρισαν τον Ιησού προσωπικά ούτε εί­χαν πληροφορίες γι' αυτόν από δεύτερο χέρι»; Πώς τότε τον πολέμησαν οι Εβραίοι με διωγμούς ειδωλολατρών που τους υποκινούσαν οι Ιουδαίοι διαδίδοντας συκοφαντίες εναντίον των Χριστιανών) Τον πολε­μούν μέχρι σήμερα κρυφά και φανερά και θα συνεχί­σουν μέχρι το τέλος του κόσμου.

Ας μη ρωτά τους Αγγλικανούς γιατί οι προτεστά­ντες γενικώς διαμαρτύρονται για όλη τη χριστιανική πίστη και -την ανατρέπουν επειδή απορρίπτουν την Ι­ερά παράδοση. Όποιος απορρίπτει την παράδοση (όσα αληθή δεν εγράφησαν στις Γραφές) σιγά - σιγά απορ­ρίπτει και την Αγία Γραφή. Έφτασαν να αμφισβη­τούν τα θαύματα και την Ανάσταση και την ίδια την ύπαρξη του Χριστού. Οι πατέρες της Εκκλησίας λέ­γουν πως ο εγωιστής άνθρωπος φτάνει να απορρίπτει και τον ίδιο τον θεό προβάλλοντας το εγώ του. Και στις αιρέσεις υπάρχει πολύς εγωισμός.

• Αν ο Παύλος είδε τεκμήρια της παρουσίας του Χριστού, λέγει ο ίδιος «Ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα ιστορήσαι Πέτρον (να συναντήσω τον Πέτρο και να μου πει τα σχετικά ιστορικά για τη ζωή του με τον Χρι­στό). Άλλον Απόστολο δεν είδα παρά τον Ιάκωβο, τον (θετό) αδελφό του Κυρίου». Άρα έμαθε πολλά ο Παύ­λος κοντά στον Πέτρο όπως έμαθε κι ο Μάρκος κι έ­γραψε το ευαγγέλιο, και ο Λουκάς κοντά στον Παύλο και στη Θεοτόκο.

• Καλόν είναι να προσέχουμε και τις λεπτομέρει­ες. Αποφεύγουμε λάθη (κάτι ξέρουν επ' αυτού όλοι οι ερευνητές). Ο Χριστός δε μάζευε καλαμπόκια αλλά περπατούσε ανάμεσα στα σιτηρά "Επορεύθη δια των σπορίμων». Μην αλλοιώνουμε και τις λέξεις.

Για το θέμα της επιτιμήσεως του Πέτρου από τον Παύλο, αυτό λέγομεν, ότι κανείς δεν είναι αλάνθαστος έστω κι αν έχει πολλά χαρίσματα του Αγ. Πνεύματος. Αλάθητος μόνο ο Χριστός, «Αμαρτίαν ουκ εποίησε, ούτε βρέθηκε δόλος στο στόμα του". Οι Απόστολοι ό­λοι και οι διάδοχοι τους επίσκοποι και ιερείς βρίσκο­νται στην ίδια μοίρα της περιπτώσεως του προσωπι­κού λάθους. Τότε μονό είναι αλάθητες οι αποφάσεις ό­ταν παίρνονται από κοινού (εν συνάδω) και με το φω­τισμό του Αγ- Πνεύματος (Πραξ 15, 6-33 και ιδίως ο στίχος 28 «έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν».

Έτσι αλάθητος δεν είναι κανείς απλός άνθρωπος ούτε και πατριάρχης (άρα πάπας) ούτε ο κάθε διαμαρ­τυρόμενος Χριστιανός (προτεστάντης). Αλάθητη είναι η Εκκλησία (το σύνολο των Ορθοδόξων) και όχι τα ε­πιμέρους πρόσωπα. Λάθη και καυγάδες όμως μεταξύ των μελών της Εκκλησίας οδηγούν και σε καλά απο­τελέσματα («ουδέν κακόν αμιγές καλού») Η διαφωνία Παύλου - Πέτρο στο θέμα των Ιουδαϊζόντων ξεκαθά­ρισε τα πράγματα διότι αργότερα ο Πέτρος κηρύττει και σε μη Ιουδαίους (Ρώμη γαρ και μαρτυρεί εκεί Κορνήλιο εκατόνταρχο, γράφει στους παρεπίδημους Πόντου, Καππαδοκίας και Γαλατίας). Ο παροξυσμός μεταξύ Βαρνάβα - Παύλου έφερε τον Παύλο στην Ελλάδα με άλλους συνεργάτες.

Η Εκκλησία είναι αλάθητη γιατί είναι Σώμα Χρι­στού, Νύμφη Χριστού, κι αφού είναι ένα με τον Αλά­θητο είναι και αυτή Αλάθητη

Δεν ξέρω αν υπάρξει συνέχεια στα άρθρα του εν λόγω αρθρογράφου. Αν χρειαστεί να επανέλθουμε.